پنجره‌ی نامرئی

کتاب «پنجره‌ی نامرئی» نوشته گوکنیل اوزکوک است. تصویرگر کتاب جیحون شن و مترجم آن، میلاد سلمانی است. این کتاب توسط انتشارات پی‌نما در سال 1402 در 40 صفحه برای گروه «ب» منتشر کرده است.
پنجره‌ی نامرئی، داستانی در مورد دوست پیداکردن با وجود تفاوت‌ها است. شخصی که دارای ناتوانی جسمی است ولی با این وجود می‌خواهد از زندگی لذت ببرد، شخصیت اصلی داستان است.
آقای شمس مردی است که روی صندلی چرخ‌دار می‌نشیند و به خاطر مشکل حرکتی‌اش از خانه بیرون نمی‌رود. او همه آدم‌ها را از پنجره کوچک خانه‌اش می‌بیند و درباره آن‌ها خیال می‌بافد و داستان می‌سازد؛ تا اینکه یک روز دختر کوچولویی جلوی پنجره آقای شمس می‌نشیند. دختر تنهاست و به برف‌ها نگاه می‌کند …
نویسنده کتاب، با بهره‌گیری از فضای تنهایی یک مرد معلول توانسته در سطح عالی اثر را نگارش کند و این تنهایی را به تصویر بکشد. پیام‌های اخلاقی کتاب می‌تواند، راهی برای همدلی مخاطب باز کند. اثر به مخاطب نشان می‌دهد که تنهایی چه در دل جامعه و چه در چهاردیواری خانه باشد، هر دو یکی است و این خود انسان است که می‌تواند آن را برطرف کند.
فضای سرد و زمستانی داستان، تنهایی مرد را بیشتر جلوه می‌دهد اما مخاطب با خواندن هر صفحه از کتاب به خاطر تصویرگری خوب، خود را در فضای رویاپردازی آقای شمس می‌بیند و به راحتی بیرون پنجره نامرئی را درک می‌کند.